Inspiratie, Relatie & Sensatie

Luister dit verhaal:

Ik geef de woorden geluid en verklap je het ritme van mijn pen.

Moeiteloos - Fresku

Het is een degelijke tien over twee 's middags. Van de week schreef ik al eens iets, maar het leek toch niet helemaal precies op wat ik ongeveer wilde zeggen. Ik schreef over de liefde. Maar wat kun je daar eigenlijk over zeggen? Misschien wel alles. Alweer langer dan een week geleden lag ik met mijn basisschool vriendin in het Oosterpark. Verdorie, het was een zachte zomerdag en de desbetreffende vriendin verdient meer dan de titel 'basisschool vriendin'. Omdat ik geen namen noem voor het mooie maak ik associatieve namen. Wat associeer ik met haar? Een hoop. Wandelen, natuur, spiritualiteit, Jip&Janneke sap en bomberman. Bijvoorbeeld. Misschien wel inspiratie vriendin? Zoals er meerdere zijn in deze categorie, maar in het bijzonder zet zij mij aan tot het luisteren van nieuwe podcasts, schrijven en zetten van intenties en nog een hele hoop andere zaken. 
Ze vroeg, terwijl we liggend in het gras onze ochtendpagina's schreven: "Waarom is iedereen altijd extra geïnteresseerd als het over mannen of relaties gaat?" Verdomd goede vraag. Wat vinden wij allemaal zo interessant aan relaties, liefde, seks, daten? In dit geval hadden we het dus over mannen, maar voor het woord 'mannen' is natuurlijk ook 'vrouwen' in te vullen. Zeer zeker. Ik antwoordde dat ik me hier al zolang ik mij herinner in heb geïnteresseerd. Ik heb er misschien zelfs een levensstudie van gemaakt. Maar terwijl ik sprak realiseerde ik mij ook dat voor iederéén dit onderwerp wel echt een favoriet gespreksonderwerp is. Waarom? Nou, de liefde is het hoogste goed. Maar wat bedoel ik daar eigenlijk mee? Dat ga ik proberen te verwoorden. Is de liefde niet hetgeen dat ons drijft en heel diep in ons zit? De essentie van ons zijn? 
De relatie in een liefdesvorm is er een waarin we ontzettend veel over onszelf mogen en kunnen leren. Daarin bedoel ik niet per se de klassieke relatie van twee mensen die al ongeveer precies twee jaar samen zijn en een kat hebben (wel leuk, zowel de relatie als de kat), maar ook in de algemene zin van het woord, persoon X en persoon Y die door (herhaaldelijk) contact (al dan wel niet lichamelijk hehe) een verbinding hebben. Hele lange zin. Maar dat vind ik soms wel leuk. Dus nou, hmm. Misschien is relatie toch niet volledig het juiste woord. Verbinding dan. (Ook een one-night-stand is een verbinding. Als je het mij vraagt.) Hoe dan ook: het is denk ik zo interessant omdat we in zo'n verbinding meer spanning, onzekerheid en verlangens ervaren dan op andere gebieden in het leven. We zijn op dit gebied misschien wel het meest kwetsbaar, maar daardoor krijg je ook de kans een diepe connectie aan te gaan. Dit onderwerp is persoonlijk, gaat in op levensvragen en voor velen liggen er een aantal raadsels en verlangens. Het is ook iets universeels, waar mensen zich in kunnen verplaatsen. Het is het onderwerp bij uitstek om juicy details te delen of twijfels te bespreken. Er is geen eenduidig antwoord op te vinden. Om al deze redenen en nog een hele hoop meer is het zo ontzettend interessant.

"Maar waarom is dit enthousiasme dan minder aanwezig als het over vriendschap gaat?" vraagt zij, waarvan haar naam de mooiste plantenfamilie aanduidt. Wat een leuke vraag. Misschien kan deze allerdiepste verbinding met een medemens niet geëvenaard worden door één belangrijk aspect. Enig idee? Ik houd je nog even in spanning. Ik denk dat we diep van binnen verlangen naar een verbinding op zielenniveau, op hartniveau, in de liefde, LOVE, whatever term je hieraan geeft. Ook misschien omdat die liefde ons ook in staat stelt deze verbinding met onszelf aan te gaan. Je voelt je immers altijd meer geliefd wanneer je een partner hebt en dan vind je jezelf misschien opeens ook een stuk mooier van binnen? Een harmonie waarin het ons zelden lukt die volledig op onszelf te bereiken (en dat hoeft ook niet, we zijn hier tenslotte toch gezellig met zijn allen). Ja, ik denk dat we die staat van liefde willen ervaren en in een vriendschap zijn veel van de aspecten verlangen naar verbinding, connectie op dieper niveau, (h)erkenning, vertrouwen, etc., óók aanwezig, maar toch vindt men dat minder spannend. Misschien omdat dat ene aspect mist...

Zelden wordt over een vriendenrelatie gevraagd wat je precies hebt geappt naar die of die en wat daarvan het antwoord was. Of wat je verwachting is en of jullie eigenlijk wel bij elkaar passen?! En wat híj(zij) toch denkt of voelt?! Best een leuke vraag om eens te beantwoorden over je vriend of vriendin (de vriendschapsvorm). Wat verwarrend ook, bedenk ik me nu. In het Engels is er nog onderscheid tussen liefde of vriendschap. Hier niet. Wat soms voor onhandig ongemakkelijke situaties kan zorgen (Dit is mijn vriend, Harry. Nee, niet uh..., een gewone...). Daarbij wil ik door mijn woordkeuze ook absoluut niet beweren dat er in vriendschap geen liefde zit want sowieso wel, in overvloed. Vaak nog makkelijker of uitbundiger dan in een... liefdesverhouding? God, hoe noem je zoiets eigenlijk?! Ik vind al die termen maar lastig, zeker als ze een maatschappelijk label krijgen. I love labels, en lijstjes en soms ook wel hokjes voor het denken en communiceren, maar niet als we ons daardoor niet meer vrij voelen. Bepaal je eigen grenzen en waarden. Telkens opnieuw.
Dat aspect, wat misschien het een van het ander onderscheidt, is houd je vast: SEKS. Ik gebruik hier bewust hoofdletters zodat je het schreeuwt in je hoofd. Is leuk. Zin in? #fun #seks #jatoch. Nouja, maar zo makkelijk is dat allemaal niet in de praktijk.
Nog heel even terug naar vriendschap: ook van elke vriendschap leer je, als je je hier voor openstelt. Een bepaalde vorm van competitie, daar had Yayo het over in de een-na-laatste podcast Yous & Yay in quarantaine. Dat dat belangrijk is in vriendschap, elkaar inspireren en op een bepaalde manier naar de ander op kijken. Ik vond het mooi gezegd.

Ik zit in een zonovergoten tuin, op een bankje met daarop een blauw geruit kussen. Het is warm, de categorie 'aangenaam warm met een vleugje zorgeloos genieten'. Eindelijk ben ik begonnen met zonnebrand want dat schijnt toch wel goed te zijn ter bescherming van de huid. De zon lijkt me soms zo letterlijk op te laden. En wat is 'ie er veel! Bedankt, zon. Daarbij komt dat ik de lente in ga van mijn maandelijks seizoensritme.
Aan die parksessie van vorige week vrijdag, ging een ochtendwandeling vooraf door de stille straten van Amsterdam. Wát een stad is het ook. Telkens weer zie ik haar schoonheid en geniet ik van het kleine wat juist zo imponerend groots kan zijn. De huizen, een bruggetje, of verrassend veel groen van echte bomen-bomen in een straat die veel magischer en van een ander kaliber leek te zijn dan de straten die ik tot dat moment kende van de hoofdstad. Al filosoferend over het leven en zeker ook over de liefde liepen we door de stad. Mogelijke plottwists werden besproken en avonturen met lef werden gedeeld.

Ik begin mij steeds meer te verbazen over het gekke feit dat we over uiterst belangrijke thema's: de liefde, communicatie, leren leren, zelfkennis en ontwikkeling en seks zó weinig tot niets leren. Niet in de schoolbanken. Oké ja, je leert door te doen net als bij koken en inderdaad: we doen maar wat. En we praten erover hier en daar met dierbaren die we vertrouwen... Maar hoe open is het gesprek hierover eigenlijk? Vooral juist met degene die het betreft. Hoe fijn zou het zijn om verwachtingen uit te kunnen spreken (zonder dat hier direct heftige consequenties aanhangen)? Elkaar te vragen wat de ander nodig heeft. En van jezelf weten en uitspreken wat jij nodig hebt en wat het jou oplevert als je het krijgt. Dát is interessant om te leren. Dat geldt ook voor seks. (SEKS, haha.) Maar daar is het nog enger? En dus verwachten we van elkaar maar dat er op magische wijze precies datgene gebeurt dat jij wilt/voor ogen had. Zonder aanwijzingen. Terwijl er weet ik veel hoe veel verschillende talen zijn en de meeste mensen respectievelijk zo'n twee a drie talen spreken. Dus misschien sprak je in het Duits maar voelt ze veel meer het Italiaans. Bewegwijzering en verkeersborden staan ook niet in jouw lies. Ieder mens, ieder lichaam, is anders.
Ik wil al die thema's op tafel gooien zo van: "nou, kies er maar een. Daar gaan we." Maar niet altijd heb ik daar het lef voor en een gesprek voer je niet alleen. Afhankelijk van wie je tegenover je hebt. Maar nou, ik neem toch ook mezelf mee? Alleen een ander stukje zelf soms... Mijn verlegen, onhandig en koppige meisjes-ik bijvoorbeeld. HOEZO? ('Hoezeee' haha) Oké, ik weet wel hoezo. Maar hoezo kan ik niet bewust kiezen wie ik op welk moment wil zijn? Maar het ging al zoveel meer vanuit mezelf en daar ligt ook de uitdaging. Jezelf zijn, ook als anderen een ander beeld van je hebben, je het spannend vindt of aan een verwachting wil voldoen. Juist dan. Uiteindelijk maakt dat authentiek, krachtig en kwetsbaar tegelijk. Op een hele goede manier. Ik vind het ook pas echt interessant worden als je laat zien wie jij echt bent.


Liefs,
Ginger