Avonturen van een ginger

Het einde vanwaar je nieuw begint. Getekend als een cirkel op een wit vel papier, met potlood. Soms is de cirkel even doorbroken, maar zelfs als dat is, zal je hem met je ogen afmaken en zie je daar de cirkel, waarna je, na het slikken en de tranen weer opnieuw begint.  Het einde van de liefde, de verbinding, jullie ‘wij’, het verscheuren van je hart en de duizend vragen in je hoofd. Ik zie mezelf nog op de houtenvloer liggen voor de gaskachel, het was buiten net zo koud als binnen. Binnen in mijn lijf. En eigenlijk verdwijn je zelfs in freeze stand als het echt niet anders gaat. Het ging niet anders. Tranen die je tevergeefs in balans proberen te brengen, maar de tranen zijn niet opgewassen tegen het herhaaldelijk afspelen van het sprookje in je hoofd met een hartverscheurend einde of de weggegooide hoop. Woorden worden opgeschreven en weer weggeveegd. Daden worden afgeschreven of opnieuw beleefd. Dit is ook een rouwen en hoe kut het ook mag klinken, ik weet nu dat de tijd mijn aller

Hai, deze keer: Seks . Want dat is toch ook een onderdeel van liefde? Of: dat kan het zijn. Ik moet bekennen dat het toch vaak wel snel om de hoek komt kijken. Liefde, bedoel ik. Niet per se op een vervelende manier. Maar het is uiteindelijk toch een intieme verbinding die je aangaat, is het niet? In welke vorm de liefde verder wordt gegoten kun je natuurlijk helemaal zelf bepalen. Liefde is de basis staat van zijn, heb ik net geleerd. En ja, dat voel ik wel. Goed, seks. Jeetje. Ga ik schrijven over seks? Is dat niet een taboe en wat leg ik er dan in? Wat haalt de vriend van avontuur (hallo, zo noem ik jou voortaan, JIJ die dit leest/luistert) eruit? Waarom mogen we daar eigenlijk niet echt iets over zeggen en waarom zie ik DE HELE TIJD DUBBELE CIJFERS IN DE TIJD?! Sorry, terug naar: seks. Het is 15.15u dinsdagmiddag 9 februari 2021 en ik ga wat schrijven over seks. Nog altijd binnen de reeks liefde en de verbinding tussen twee (bijvoorbeeld, laten we het niet te ingewikkeld maken). Wa