Avonturen van een ginger

Hé, hoe is het? Klaar om een beetje te gaan dansen? Dansen tussen woorden, buiten regels, los van tijd? Ik heb een stukje geschreven over verliefdheid, speciaal voor jou. Ben jij wel eens verliefd geweest? Ik heb het geluk dat ik al meerdere malen verliefd heb mogen worden. En oh, wat is dat mooi. Eerlijk, ik krijg er meteen een glimlach van op mijn gezicht. Ik ben benieuwd waar jij nu met je hoofd naar toe gaat, of je een vleugje van dat gevoel kunt voelen…  Trek je dansschoenen maar aan. Hier komt een dans met dertien pasjes.  Verliefdheid is een lichte energie die je optilt en doet zweven. Misschien ben je op dit moment verliefd, misschien kun je het je heel goed herinneren.. En als je het nog niet mee hebt mogen maken, ga ik proberen je dit te laten voelen. Eens kijken of je terug kunt gaan naar een moment dat je het voelde, als het nieuw is stel je dan voor hoe het zou voelen. Waar ben je? Wat zie je om je heen, wat heb je aan. Is het dag, nacht? Wie is de gelukkige? Welke gedac

Softly - Rhye De liefde. Hoe mooi dat toch kan zijn, het je lessen leert en soms ook heel veel pijn. De liefde… Zoals zij zo veel zeggen kan en soms helemaal niets. De liefde en de tijd als scheidsrechter. Ik schrijf graag over de liefde. Het hoe, het wat, en het waarom. En dus ga ik het de komende tijd alleen maar over liefde hebben. Gewoon, omdat dat leuk is en best wel interessant. Liefde is in alles en soms misschien in niets, als je het net kwijt bent. Maar ook dan is er wel liefde alleen zie je het nog niet. En soms is liefde overal, de roze wolk en heel veel vlinders. Of steady al jaren lang en er voor elkaar zijn. Hoe is liefde? Oh de liefde. Hoe kan ik dat nou zeggen zeg? Hoe het voelt en het je hele lichaam kan verwarmen van binnen uit. Glunderend wachten op een berichtje, een knuffel die je doet smelten en tegelijkertijd zo sterk maakt. We hangen het gevoel van liefde op aan de ander, maar dat gevoel dat stroomt vanuit je hart en heb je helemaal te danken aan jezelf. Dat kli

Ik ben op een eiland. Ik eet een wortel in de duinen en praat over een ander ‘eiland’, de ingewikkelde kwesties van iets dat wij nog niet zijn en de zee en zoveel knopen. “Het is eigenlijk maar vijf kilometer, vanaf hier” zegt ze een paar uur later, terwijl we over een slingerend weggetje rijden. Tony ligt op schoot en ik luister naar haar stem. Ik zie het dagcafé nog op de valreep en krijg ook een imitatie van een ontmoeting, inclusief gelaatsscherm. We lachen en de auto slingert even. Ook ik vraag me nu af hoe het is om je tanden in een honingraat te zetten, denk ik tien minuten later als ik de boot op loop. Ik doe mijn oortjes in en zet dat ene liedje  op.      Vervoersmiddelen zijn fantastisch, lekker onderweg zijn. Een boot is voor mij niet alledaags, net als een uitje en ik glunder. Via een podcast over voetbal (geen idee, maar echt fantastisch) luister ik opeens naar ' De Parade ' van Eefje. Het is prachtig. Ik vergeet even waar ik ben. Vermoeid en voldaan kijk ik naa