Kwetsbaar
Come in Closer - Rhye (Natuurlijk, natuurlijk... Terug naar huis) Er kunnen woorden gezegd. Zinnen geschreven. Het is vrijdag 8 oktober, twintiguurtien. Wie niet weg is, is gezien. Vanochtend fietste ik door een mistige stad. Het was fris, maar wel het soort fris dat een aangename dag voor je in petto heeft. Ik deed één hand in mijn zak tijdens het laatste stukje van die fietstocht. Ongeveer zo fris. Ik keek naar de lucht die lichtroze was gekleurd, de zon kwam net tevoorschijn. Er vormde zich een glimlach rond mijn mond. ‘Ohja, dat was ook zo’ – valt me ineens binnen. Ik was het weer eventjes vergeten. Niet zoals je het liefst zou willen weten. ‘Je zit jezelf in de weg’ spraken zij in koor. De tranen kwetsbaar uitgerold en een overvloed aan liefde ontvangen in een o zo zachte vorm. Het is zo nieuw, het voelt zo nieuw. Ik ken dit niet, dit is de weg. Ik voelde me zo klein, zoals ik zelden. En misschien zomaar stiekem fijn. Shit. Hoe kan dat toch? Al is die vraag in principe irrel