Avonturen van een ginger

Alles is gezegend - Typhoon Het is zondag. De zon schijnt, ik hoor vogels fluiten en ik lig in badjas op bed. De 's middags is geloof ik net aangebroken maar besef van tijd heb ik steeds minder. Er liggen twee notitieboekjes voor mijn neus, A5 formaat, één A4 schrijfblok, een boek genaamd 'Ik ben er even niet' (over een Duitse komiek die verslag doet van zijn pelgrimstocht naar Santiago) en mijn knuffel 'hondje'. Ik wilde eigenlijk op avontuur gaan vandaag, maar ik geloof dat het avontuur zich enkel gaat plaats vinden op mijn zolderkamer. Binnenblijfplezier. Hoe doet men dat. Over het algemeen kan ik mijzelf best wel goed vermaken, met wat input hier en daar (lang leve de wereldwijde interweb, wel echt). Ik was altijd redelijk het type dat riep: "Vroeger was alles beter, internet en de digitalisering is slecht." Punt. Of ik me er ooit enigszins in had verdiept om er ook maar iets over te kunnen zeggen wat een goede weerspiegeling zou zijn van de huidige

Bad boy - Billie Eilish Right. This week a little story in English. Because I have friends asking about this and why the hell also not. Fun. Let's see if I am able to write a little in the beloved second language I speak. The thing I am asking myself is: how to show my sarcasm? How to express myself fully? But then again, that shouldn't be too complicated. I absolutely love the English language. Why? Well, honestly I have no clue. I just know that from my teenage years on I talked to myself while biking through weather and wind (this is a Dutch expression, it means as much as that I always had to cycle to my high school and I sometimes was dying on my bike in rainy, stormy or freezing fucking cold weather. I had to go by bike. Weather or no weather. Another Dutch expression. In any weather condition it was me on the bike. - Or next to that bike, walking and pushing it against the wind). I had to bike about 40 minutes, and since I sometimes think about life (understatement),