Avonturen van een ginger

Zoveel woorden. Zoveel verwoorden. Ik weet niet waar ik moet beginnen (Wel als jij het vraagt, ik heb ze nu netjes geordend. Geef me een kans of stuur een evaluatieformulier in). Alle woorden, zinnen, linkjes vliegen door mijn hoofd. Soms grijp ik letterlijk met mijn handen in de lucht om ze vast te kunnen pakken. Maar ik heb ze. Ik heb je. Je hebt me. Woorden worden zinnen. Wildeburg. Het dorp wat een klein beetje de ideale wereld was, is. Elk jaar één weekend lang. En toch ook elk jaar weer onverwachts, overtroffen en vernieuwend doch vertrouwd. Van de ene verbazing in de andere, van de ene wereld in de andere. Sprookjeswonderland voor elke dorpeling die zich over durft te geven aan het oneindige, het niet-weten, het spelen in de duisternis en het klimmen in de wolken. En dan ook weer net zo hard vallen. "Nou ja" dacht ik. "Het is net als het leven." Haha. Dat klinkt misschien gek, maar ik associeer er graag op los en aangezien ik zo erg graag in dat midden wil

Wolken - Flinke Namen Wow. Wat een boel positieve reacties op mijn instagram post. Onverwachts en erg waardevol. Van een van je beste vrienden de vraag of de Hyves blogs weer verder gaan en dat zette mij aan het denken. Schrijven is iets wat ik al deed toen ik net een potlood kon vasthouden en het was bij uitstek de manier om alles op een rijtje te zetten. Van gedichten tot lijstjes, van brieven tot persoonlijke gedachtespinsels over de meest uiteenlopende onderwerpen. Vooral veel vragen over de liefde, het leven en worden wie je vroeger bent geweest. Als je jezelf wil uitdrukken of ten einde raad bent, heb je altijd nog het geschreven woord. Met een pen en een opschrijfboekje kleur ook ik zo de wereld in. Soms een beetje donker, soms in een paar steekwoorden, vaak wel bladzijden lang over de wonderlijke wending van het leven. Soms begrijp ik zelf niet eens precies wat ik nou schrijf om het jaren later terug te lezen en het kwartje dan eindelijk te kunnen oprapen. De vertraagde val t