Nieuwe dag
Een hele goede morgen. Of een ander tijdstip op de dag. Voor mij is het morgen. Een frisse zondagmorgen. Het is kwart voor negen en ik zit met een mok heet water en een bakje overnight oats op het bankje achter de schuur. De sereniteit is allesomvattend. Ik hoor vogels fluiten, de zon schijnt op de rozenstruik en het is een graad of 10. Ik heb mijn bergschoenen aan, they shinin'. Van de week heb ik ze eindelijk ingevet. In een fantastisch boek, waar ik net aan ben begonnen, staat iets over onderhoud als vereiste voor goede, blijvende resultaten en winst. Ik kijk zo eens naar mijn bergschoenen en knik instemmend. Wandelen maakt mij overdreven gelukkig. Ik liep vrijdag een inspirerend rondje tijdens de vallende avond met een goede vriendin. Telkens als we een straat op links passeren, ben ik bang dat we nu af zullen slaan en terug naar huis. Maar gelukkig bleek niets minder waar en vervolgen we onze route met de sterren boven ons. Dankjewel. Wandelen is ook gewoon gratis. Het kan ook gewoon. Altijd eigenlijk. In een dorp, in de stad, in de natuur. Maar juist ook in de stad. Ik eh, ik was er woensdag nog. In de stad. Ik dacht: leuk ik ga op verjaardag. En dan vind ik het leuk om als verrassing pas iets te sturen als ik al in de trein zit. Ik moest best wel haasten, naar die trein. Ik kwam aan op het parkeerterrein en toen zag ik dat ik ook nog om moest lopen omdat ze aan het werk waren. Dus ik rennen. Maar: ik haalde de trein, dus het was perfecte timing. Dit klopt, fantastisch. DUs ik stuur: Nou, ik ben onderweg hoor. waar na ik als reactie krijg krijg nooo het was gisteren". Ik balen, maar ook lachen: want het is volledig mijn eigen schuld. Maar wat nu? Ik heb een hele berg vrienden die ik allemaal heel graag wil zien. Ik vraag het Universum om een beetje sturing maar neem vervolgens toch zelf de leiding. Ik app wat en ik bel en de reacties zijn zoiets als 'Sukkel' en 'jammer ik heb al plannen'. Nouja, het geeft niets besluit ik. Ik loop gewoon naar de vriendin die nu niet opneemt en dan bel ik aan. Ik moet nu al lachen om hoe ze wellicht zal reageren. Ik stap uit op centraal en ga lekker lopen. Ik neem bewust een straat die ik niet ken. Het is nog altijd heerlijk weer en ik ben in m'n rode pak. Wow. Amsterdam betovert zoals wel vaker, of altijd eigenlijk. Maar goed, ik verdwaal. Op de oude waal. Het maakt me niets uit, het maakt het misschien zelfs leuker. Het is weer een nieuw puzzelstukje van de kaart van Amsterdam die ik zo leer. Het is een echte expeditie. Inmiddels weet ik dat niemand tijd heeft, dat is wel echt jammer. De plan-cultuur is voelbaar. Op reis was het zo anders. Ik weet nog hoe fijn dat was en de norm in Lobitos. Spontaniteit en flow stonden voorop. Goede reminder, voor mezelf.
Ik loop, ik luister wat en ik kijk.
Mijn gedachten dwalen af naar vroeger en naar later. Mijn hoofd gaat ook echt gek met plannen. Ego Els is going crazy. Over alles wat ik moet en wil en kan. Maar het is soms zo overdreven dat ik vergeet te ademen. Dan schrijf ik in mijn halfuurtje voor mezelf ergens op de vroege ochtend over alles wat ik straks dan weer ga doen in een volgende half uurtje voor mezelf. Huh. Maybe.. dat kan anders. Ja.
Ademen en gewoon alleen dat doen wat ik op dat moment doe. Alles op z'n tijd. Het was een goede negen kilometer door de straatjes van de stad. Uiteindelijk toch gezellig bij mijn vriendin beland met een voortreffelijk kopje thee. Het was weer goud, in één woord.
En nu, hier op dat bankje zet ik een glimlach op. Misschien ietwat geforceerd, maar vooral ter herinnering aan slingers.
Echte avonturen staan nog even on hold. Ik stel prioriteiten en leer van alles bij. Namelijk net tijdens het wandelen dat je altijd aan het leren bent en aan het oefenen.. -hoor ik door de inspirerende podcast. Oh wow. Dit had ik precies nodig. Wat je denkt of voelt of doet: dat is hetgeen wat je leert of wat je aan het oefen bent. Dus: zijn het negatieve kritische gedachten (bitchy Els talking) of word je wakker met motivatie? Dat is wat je op dat moment aan het oefen bent. Dat koekje wat je pakt, het fronzen naar je buurman, lachen naar je kat. Noem het maar op. Alles wat je doet ben je aan het oefenen en trainen. Dus een terechte vraag is: is het gedrag dat je wilt laten groeien? En een volgende vraag is: welk gedrag (handeling, gedachte) wil ik laten groeien, leren en aandacht geven? Ik heb altijd een keuze. Ohja. Dat was ook zo.
En, de ohja, de kracht van herhaling. Ik had het over ademen. Dus laat ik dat dan maar doen.
Adem diep in, door je neus en langzaam uit door je neus. Doe dit nog eens, langzaam, adem in en langzaam uit. En stel jezelf dan de volgende vragen:
1. Hoe gaat het met me?
2. Wat heb ik nu nodig? (Of bijvoorbeeld waar heb ik nu echt zin in)
3. Wat kan ik vandaag zelf doen om daar een stapje dichterbij te komen?
4. Waar ben ik dankbaar voor?
Ik ben dankbaar voor mijn bergschoenen, Saartje hier naast me op de bank en deze prachtige nazomer-dag. Dankjewel Universum, dankjewel mooie dag.
Liefs,
Ginger
Reacties
Een reactie posten