0 - Liefde, de warming-up

Softly - Rhye

De liefde. Hoe mooi dat toch kan zijn, het je lessen leert en soms ook heel veel pijn. De liefde… Zoals zij zo veel zeggen kan en soms helemaal niets. De liefde en de tijd als scheidsrechter.

Ik schrijf graag over de liefde.
Het hoe,
het wat,
en het waarom.

En dus ga ik het de komende tijd alleen maar over liefde hebben. Gewoon, omdat dat leuk is en best wel interessant. Liefde is in alles en soms misschien in niets, als je het net kwijt bent. Maar ook dan is er wel liefde alleen zie je het nog niet. En soms is liefde overal, de roze wolk en heel veel vlinders. Of steady al jaren lang en er voor elkaar zijn.

Hoe is liefde? Oh de liefde. Hoe kan ik dat nou zeggen zeg? Hoe het voelt en het je hele lichaam kan verwarmen van binnen uit. Glunderend wachten op een berichtje, een knuffel die je doet smelten en tegelijkertijd zo sterk maakt. We hangen het gevoel van liefde op aan de ander, maar dat gevoel dat stroomt vanuit je hart en heb je helemaal te danken aan jezelf. Dat klinkt misschien wat gek, maar daar kom ik zeker nog op terug. Maar wat is dan liefde? Zoals de titel van een fantastische film. Zo’n keer of acht zal ik mijn gedachten laten dwalen over de liefde in de context van twee zielen die elkaar vinden. Dit is nog maar de warming up.

Wat weten we van de liefde? Hoe zit het in elkaar? Is het universeel? En zo ja: voelen we hetzelfde? Ik wil graag ja zeggen, natuurlijk. Ik houd van overeenstemming. Maar toen ik wandelde in de jungle vertelde mijn gids mij dat de stammen die daar leven geen liefde kennen. Ik vind dat enorm moeilijk voor te stellen. Dat het liefdesspel wat hier wordt gespeeld als misschien wel belangrijkste of hoogste levensles, daar niet eens bestaat…

Ik klouter bezweet over een modderig pad een berg op. Ik heb een stok op aanraden van de oudste gids en loop met de ander voorop. Het is dag één van de vier en we zijn misschien een uur of twee op weg. Het is echt heel modderig en het regent. Maar ook dat weerhoudt ons niet van een goed gesprek over het leven, of wellicht is het een geschikte voorwaarde. Hij vertelt mij over het ontbreken van zoiets als liefde bij de stammen die hier wonen en ik luister met een frons.

Twee partners worden bij elkaar gebracht door het stamhoofd. Het is een praktisch proces waarbij gezorgd word dat de twee die gekoppeld worden geen familie zijn. De jongen krijgt ook nog eens seksuele voorlichting en praktijk lessen van een ervaren vrouw uit de stam. Dat is hun waarheid. Niks niet flirten, DM slidings, romantische dates en vlinders. Nee, daar in Tayrona park waar de inheemse stammen nog dicht bij de natuur leven gaat het ietsje anders. Het stamhoofd kiest twee jongeren die geschikt zijn om kinderen te krijgen. Zo gaat het daar en ze leven vredig en verbonden in de Sierra Nevada de Santa Marta in het noorden van Colombia aan de Caribische kust. Het is het hoogste kustgebergte ter wereld en enorm indrukwekkend. Maar voor de tocht naar de Ciudad perdida (verloren stad), ga je door de jungle en kom je niet bij die gigantische hogen toppen, maar klauteren is het zeker wel. 

De gids vertelt ook dat hij na het praktische proces geen liefde ziet bij de stellen, tussen één stel zag hij wel iets van genegenheid - maar liefde en romantiek zijn verder niet onderdeel van de cultuur en gemeenschap. Ik ga ontzettend verontwaardigd tegen de gids in, ik als Westerse meid, opgegroeid met het sprookjes verhaal: ‘Well, I don’t believe it! Love is the most Universal thing in life, of course they experience love, that is the base of everything. The start of an intimate connection!! How can there not be such a pure thing as love?’ Want: de liefde is toch het hoogste en dan vooral die van twee geliefden? Misschien heb ik daar zelf vooral mijn wereldbeeld omheen gebouwd. Ik droeg mijn romantische westerse bril (ik houd van romantische komedies, schaamteloos). Maar al is het niet de liefde, wat is het dan wel?

Existentiële vragen en twijfelachtige antwoorden met vraagtekens en hartjes en hashtags tussendoor. We doen ook maar wat met z’n allen. Maar wat doen we dan? Liefde zit in jezelf enzo, helemaal prima. En als je in verbinding komt met een ander bloeit er liefde op. Je voelt opeens van alles en je wordt warm van binnen en wilt samen zijn en dan volgt de verliefdheid: daar ga ik het de volgende keer over hebben. Dit is het romantische plaatje wat wij leren. Maar voor de inheemse bevolking diep in de jungle gaat het om andere zaken en de gemeenschap. Praktische overeenkomsten en eerder een groepsziel dan individuele romances. 

Hier gaat het na een eerste blik en vlinder door naar scharrel, quarrel, prela, en misschien uiteindelijk naar de ‘rela’. Alles official en op facebook want dan besta je echt. En dan van lekker een tijdje samen maar ook wel lekker onafhankelijk ieder zijn eigen plek naar ok ja spannend samenwonen!! En dan stiekem stoppen met anticonceptie, mazzel hebben of nog twee jaar proberen: en dus seksen op commando want: het is tijd voor kinderen en dan oké TADAA zwanger. En roze wolk of zwarte wolk en hard werken en jeetje druk maar oh oh oh verliefd enzovoorts. Nee oké, ik heb nog geen idee.

Volgens mij bestaat ieder mens uit liefde. Er is wel eens en film over gemaakt, leuk voor rondom kerst. Maar misschien klinkt dat je wel te cheesy. Maar het alternatief is: alles is random. Oké misschien is alles ook random. Maar zullen we dan zeggen: random en van liefde?

Gedichtje

Voor de liefde,
voor het leven,
doe het.

Voor het mooie,
voor de dagen,
doe het.
Doe het!

Doe het
liever nu, dan straks of morgen.
Lach een beetje, vrij!

Doe het,
voor de liefde,
voor het leven.

Doe het zomaar.
Of misschien dan wel voor mij.

Liefs, Ginger