Avonturen van een ginger

Ze huilt maar ze lacht - Maan Ze zeggen wel eens dat je de inspiratie uit jezelf moet halen toch? Nou mooi. Want ik was net aan het huilen. Echt huilen. En dat was heel prettig want ik voelde de opgestapelde energie loskomen. Huilen is loslaten. Het was lang geleden dat ik echt zo heb gehuild. En ik besefte iets, het is best ingewikkeld om te huilen als volwassene. Al vind ik dat ik redelijk faal in de categorie 'volwassene', maar goed laten we voor het gemak en de correctheid van de term toch hier bij blijven. Ik vond eigenlijk dat ik niet mocht huilen. Ik ben tenslotte 25. Ik vond het beschamend tegenover mijn ouders, in dit geval mijn vader want door een woordenwisseling en een lichte uitbarsting van zijn kant moest ik, jawel, huilon  (het filmpje met identieke naam op YouTube is een absolute aanrader, shout-out naar de vriend die mij hier weer hardop door heeft laten lachen. Zin om hem te zien). " Dat kan je toch niet laten zien, dat je als klein kind bent gaan huil...

In case I fall for you - Black Sea Dahu Het is 2020. Het jaar waar je vroeger altijd over sprak als je het had over "echt heel erg veel later in de toekomst". Die later is nu en dichterbij dan je dacht. " Ik hoef helemaal niks, alleen maar een beetje humor in de dag te gooien en te luisteren naar mijn intuïtie. " Dit schreef ik in mijn telefoon op mijn reis. Wat ben ik dankbaar dat ik dit opnieuw leerde met en onder andere door mijn kleine wijze vriendin aan mijn zijde. Ik zat diep in mijn dal en ik kwam er zo moeilijk uit. Veel schaamte, onzekerheid en het idee dat ik alles alleen op moest lossen. Maar ik zat gevangen achter de hoge muren die ik om mijzelf heen had gebouwd. Onbegrip, eenzaamheid en pijn door de liefde: allemaal super goeie bouwstenen voor die muur. In een cafeetje in de grote stad belde ik met de vriend die zo dichtbij staat en waar ik mezelf een beetje durf te laten zien, soms. Met een brok in mijn keel kwam ik erachter dat er achter elk masker ...